Wiem jednak, że zanim to nastąpi, to miną jakieś dwie godziny, kiedy będę robić inne rzeczy, z myślą: "Taaak, zaraz się za to zabiorę", rozpoczęciu nauki nie sprzyja także fakt, że mój chłopak jest Hiszpanem i ma, delikatnie mówiąc, inne zasady spędzania czasu. Chcę przez to powiedzieć, że na przykład on woli najpierw obejrzeć telewizję, a potem zabrać się za naukę, taki styl. Ja kiedyś miałam trochę więcej samozaparcia i rygoru, ale teraz gdy mieszkamy razem, i tak obydwoje, przytuleni na kanapie i patrząc się w telewizor (ja nawet bez wyrzutów sumienia, bo oglądam bardzo mało tv), oczywiście naukę odkładam na później.. :) Mój chłopak uczy się aktywnie 3 języków: polskiego (początki, ja go uczę), francuskiego (ma powyżej B2) i rosyjskiego (chodzi już od dwóch czy trzech lat na zajęcia! Mówi, że bardzo mu to pomaga w nauce polskiego). Trochę go podziwiam, bo przecież oprócz tego jeszcze pracuje, ma mnie i musi o mnie dbać i spędzać ze mną czas :) no i jakieś swoje rzeczy, wyjść z kolegami, czy coś, a ja robię o połowę mniej rzeczy niż on, a i tak brakuje mi czasu i nie zawsze mogę znaleźć tę godzinę czy dwie na naukę francuskiego, a moja prokrastynacja już po prostu przechodzi wszelkie granice... nie od dzisiaj wiadomo, że ten, kto ma więcej rzeczy na głowie, lepiej organizuje sobie czas.
Dlatego postanowienie na ten tydzień (zaczynam od tygodnia, żeby było łatwiej): nie"marudzić" dłużej niż 15 minut przed rozpoczęciem nauki francuskiego. Jeśli TEN moment na pochylenie się nad książkami nadejdzie, zabrać się za to jak najszybciej!
Czy Wy macie jakieś skuteczne sposoby na szybkie i sprawne rozpoczęcie nauki?
"naaaajtrudniejszy pierwszy krok" ;)
OdpowiedzUsuń